Juni is dé maand om wol te verzamelen, overal in de buurt worden schapen geschoren en gaat de wol van de hand.
In deze post wil ik jullie een beetje meenemen in deze verzamelwoede, het wel en wee van de schapen tijdens het scheren en mijn overwegingen.
Zoals sommigen wel weten, probeer ik zoveel mogelijk wol in Nederland te houden, omdat ik vind dat zo'n mooi natuurproduct niet naar bijv. China verscheept mag worden om isolatiemateriaal van te laten maken. (Dit gebeurt met de meeste overige wol).
Vroeger had Nederland wolfabrieken waar o.a. wollen dekens werden gemaakt van 'zuivere scheerwol'. Deze fabrieken bestaan helaas niet meer en vandaag de dag wordt veel wol naar China gevlogen.
Het Veluws heideschaap heeft een stugge wol die kriebelt, en daarom is het niet geschikt voor spinnen of kleding maken. Maar wel ideaal is voor prachtige viltvachten!
Mijn missie is dan ook om ieder jaar zoveel mogelijk wol te verzamelen om mooie vachten van te maken, workshops mee te geven, mensen te informeren en mijzelf te ontwikkelen als bedrijf.
Dit jaar heb ik ook een scheercursus gevolgd bij de herder, een wens die uitkwam!
Erg leuk om te doen, het onder de knie krijgen van een oud ambacht.
Toch zag ik ook dat het erg stressvol is voor een schaap om te worden gevangen door een mens (wij zijn voor hen toch roofdieren), om op zijn kont te worden gezet en dan te worden geknipt.
Ik kreeg daar een beetje een naar gevoel van. Toch moeten de schapen geschoren worden, en ging ik op zoek naar een manier die voor mij kloppend voelt.
Zittend bij de schaapskooi waar de andere schapen los rondliepen en ik in alle rust kon scheren, contact maken met het schaap en de tijd kon nemen werkte het beste voor mij.
Ik zal dan ook proberen om wol van schapen af te nemen die in rust zijn geschoren. Het grote scheerfeest op de hei vind ik voor de schapen eigenlijk een vrij stressvol gebeuren, al was dit jaar door de wind een heleboel activiteit rondom het scheren afgeblazen waardoor de schapen rustig geschoren konden worden.
Een andere mogelijkheid is het scheren met een machine, dat gaat sneller voor het schaap, maar is wel weer veel lawaai. In dat opzicht vind ik het knippen met de hand mooier en rustiger.
Bij de Mossel is het altijd een rustige sfeer en liggen de schapen in de stal te slapen na het scheren. Een plek waar ik me goed bij voel.
Kortom, naar de tandarts gaan vinden wij vaak ook niet prettig, maar het moet toch gebeuren, dan maar onder zo goed mogelijke omstandigheden, zo is het ook met het scheren.
Dit jaar heb ik me heel kritisch opgesteld ten opzichte van de wolkwaliteit, na een paar jaar ervaring wordt het steeds makkelijker een goede vacht te herkennen en ook wol die niet voldoet los te kunnen laten.
Het resultaat mag er zijn! Ik heb bijna 100 prachtige vachten in opslag die allemaal, het zij in workshops, het zij door mijzelf kunnen worden gevilt.
Ik dank de schapen en de natuur voor hun gulheid om ons warm en zacht te houden. <3
Reactie plaatsen
Reacties